Old enough to know better. Young enough to do it anyway.

Jakiś czas temu postawiłam wysoko na szafie obrazek własnego autorstwa. Został oprawiony w ramę, a -ponieważ malowałam na papierze - przykryty też szklaną szybką. Pomyślałam więc, że może to nienajlepsze dla niego miejsce. W końcu siła grawitacji może sprawić, że boleśnie zderzy się z podłogą. 

Dzisiaj, zirytowana pewnym faktem, z impetem zatrzasnęłam drzwi od szafy, odwróciłam się na pięcie...i usłyszałam trzask tłuczonej szybki. I zamiast iść po zmiotkę i szufelkę, bo przecież to ostre, roztrzaskane szkło, te większe kawałki zebrałam do kosza, a te bardzo drobne zaczęłam zgarniać rękami. Czując nieprzyjemne pieczenie na wewnętrznych stronach dłoni, bez najmniejszego zdziwienia obserwowałam pojawiające się na nich czerwone kropelki krwi.

Pomimo, że bez trudu jesteśmy w stanie przewidzieć konsekwencje pewnych zachowań, to jednak godzimy się na nie. Dlaczego? Chociaż wiemy, że chodzenie po śliskich kamieniach tuż przy brzegu rzeki może skończyć się chłodną kąpielą, czemu nie idziemy po bezpiecznej trawie? I mimo, że już dawno nie myślimy o swojej dawnej sympatii, czasem, w środku nocy przychodzi nam do głowy głupi pomysł, by napisać ten jeden sms. Którego możemy potem długo żałować. Jednak klikamy "Wyślij". I mimo, że rozum mówi, by zostać w domu, bo egzaminy za pasem, idziemy na "jednego drinka". I wracamy nad ranem. 

Może takie zachowania to oznaka tego, że ciągle jesteśmy niedojrzali, choć metryka mówi co innego? A może chcemy czasem sprawdzić, jak to jest - wpaść do zimnej wody, nie doczekać się odpowiedzi na wysłaną nocą wiadomość i poczuć ukłucie gdzieś między żebrami a mostkiem? Znowu czuć ból głowy na myśl o wczorajszej imprezie. Nie pierwszy i nie ostatni raz. Tylko tyle i aż tyle. 

Some time ago I put my own painting high on the closet. It was framed and, as I painted it on paper, covered with a glass. I thought that maybe it was not the best place for it. In the end, the force of gravity might make it painfully collide with the floor.

 
Today, irritated by some fact, I slammed the closet door with a vengeance, turned on my heel ... and heard the crash of breaking glass. And instead of going for a brush and dustpan, because it was sharp, broken glass after all, I gathered some larger pieces in the trash, and began picking up very small ones with my hands. Feeling unpleasant burning on the inside of my hands, without the slightest surprise I was watching red drops of blood appear on them.

 
Despite the fact that we are easily able to predict the consequences of certain behaviors, however, we decide to do them. Why? Although we know that walking on slippery rocks just off the shore of the river may end up with a cool bath, why don't we go on the safe grass? And even though we have not been thinking about our former crush, sometimes, in the middle of the night, the stupid idea to write this one short message comes to our minds. Which we can then long regret. However, we click "Send". And even though the mind tells us to stay at home having the exams soon, we're going for just "one drink". Coming back in the morning.

 
Perhaps such behavior is a sign that we are still immature, although the metric tells a different story. And sometimes we may want to see what it's like - to fall into cold water, to reach no response to a message sent at night and feel unpleasant twinge somewhere between your ribs and breastbone. Or feel the headache at the thought of yesterday's party. Not for the first time is quite good. No more and no less.