Friday Mood Board

 

 

 

  

 

O [moim] psie. About [my] dog.

Śniło mi się, że znalazłam psa. I był najpiękniejszy na świecie. 

Ktoś go porzucił i przywiązał za smycz do latarni. 

Dzisiaj, gdy wstałam i wyszłam na zewnątrz, szukałam takiego w okolicy.

Nie było. Za to gołębi całe tuziny.
 

Są takie piosenki, które, usłyszane raz, będą z nami przez całe życie. 

Są takie, które dobiją, gdy smutno, samotnie, po prostu źle. 

I są jak kamień w wodę, ciągną na dno. I czujesz ten kamień, jak gdyby we własnym brzuchu.

 Ale słuchasz mimo wszystko.  
 

Ale jest też muzyka dodająca sił. Dobra. Taka, że się chce wstać z łóżka i biec. 

Choć często jest to bieganie tylko w myślach, bo jest 2 w nocy.

*** 

Nie wiem, jak można porzucić zwierzę.

I przywiązać do latarni.

A takie miał śliczne oczy. 

I had a dream that I found the dog. And it was the most beautiful one in the world.
Someone had abandoned it and tied to the street lamp with the leash.
Today, when I got up and went outside, I was looking around to find it in the nearby area. It wasn't there. But dozens of pigeons - yep.

There are songs that, once heard, will be with us for a lifetime.
There are some that shoot, when we're sad, alone, just when everything's wrong.
And they are like a stone into the water, pulled to the bottom. And you can feel this stone, as if it was in your stomach. But you listen to them anyway.

But there is also music that adds strength. Good. Such that you want to get out of bed and run. Although it is often running only in thoughts, because it's 2 in the morning.

***
I can't imagine how can one abandon their pet.
And leave it tied to the street lamp.  

Such beautiful eyes this dog had.

Story Telling

Bufet w Sądzie Rejonowym w Gliwicach. Chce mi się jeść, ale najbezpieczniejszą opcją wydaje się kanapka. Widzę jednak same bułki. Nie przypadkowo. Jak się okazuje, jest to przemyślana strategia, bo - jak mówi pracująca tam babunia, będzie "na poczekaniu, ale swieżutkie i sama, słonko, wybierzesz, co chcesz dodać do wędlinki". Biorę więc wszystkie dodatki, oprócz rzodkiewki. 

Tu, na Śląsku, nawet w radio mówią inaczej, gdy komentują te same, zdawałoby się, wiadomości. Bo przecież Polska jest ta sama - czy mówimy o nieudanym wyniku referendum w Gdańsku czy w Warszawie. A jednak. Śląsk to chyba jedyne takie miejsce, gdzie nie do końca czuję, że nadal jestem w tym samym kraju.

Bilet Kolei Śląskich z Gliwic do Katowic kosztuje 5 zł. Nie mogę w o uwierzyć, bo przecież pociągi takie drogie. Pan na przeciwko czyta książkę, która od dawna znajduje się na mojej liście. Zapytałabym, czy dobra, ale nie mam ochoty na dalszą rozmowę. Zanurzam więc nos w gazecie. 
 

Po powrocie czuję się zmęczona. I mimo, że tak cudownie było mi w podróży co weekend przez całe wakacje, odwiedziłam Paryż, Wrocław, Kraków, to chwilowo mam dość podróży. Los płata jednak figle i w ten weekend znowu chyba opuszczę Warszawę, nie do końca mając na to chęć. 
 

I taką mamy już jesień, bo w kostki zimno i nie można spać przy otwartym oknie bez kołdry.

Miałam jechać nad morze, ale przecież jesienią najpiękniejsze są góry. W takim razie morze być może za rok.

Problemy. Pierwszego świata. 

 

 

  

 The buffet at the District Court in Gliwice. I'm starving, yet a sandwich seems to be the safest option. But I see only rolls. Not accidentally. As it turns out, this is a sensible strategy, because - as the granny working there says, it will be "super quick, yet the freshest and you can, sweetie, choose whatever you want to add to the ham". I take all the extras, except radishes then.

Here, in Silesia, even on the radio they sound different, when commenting on the same, seemingly, news. Because Poland is the same - whether we're talking about the unsuccessful outcome of the referendum in Gdansk or in Warsaw. But still. Silesia is probably the only place where I don't feel like I'm still in the same country.

Silesian Railways ticket from Gliwice to Katowice costs 5 zlotys. I can't believeit cause' the trains are so expensive. The man in front of me is reading the book which has been on my list for a long time. I'd ask whether it's good, but I do not want to continue the conversation. So I plunge nose in the newspaper.

 After returning, I feel tired. And even though it was so wonderful to travel every weekend throughout the summer, I visited Paris, Wroclaw, Krakow, now I'm a bit sick of traveling. The faith, however, is tricky and this weekend again I'll probably leave Warsaw, not really having that desire.
 
 And such an autumn we have now, because the ankles get cold and you cannot sleep with the window open without blankets. I wanted to go to the sea, but these are the mountains that are the most beautiful during autumn. Sea next year, probably. 

Problems. Of the 'first world'.